Al 10 jaar niet meer weg te slaan: Chris
Hoera! Chris is niet meer weg te slaan. Al 10 jaar niet meer. En z’n ‘niet meer weg te slaan’-gezicht ook niet. Tijd voor een ‘stuipen op het lijf’-verrassing en tompouces dus! Wist je al dat het tompouces waren? En niet tompoucen? Ik wist dat niet. Maar HEMA zegt dat en dat vind ik nogal een betrouwbare bron op tompouces-gebied. Ik dwaal af. Chris, al 10 jaar niet meer weg te slaan. En hier lees je waarom niet.
Stel je voor…
…een Chris. Z’n lange metalhaar is er net af, hij jaagt een spin voor z’n metal drummende huisgenoot weg en dan... Ontvangt hij een mailtje. Een mailtje van Lukas op z’n eerste Windows telefoon. Je weet wel. Zo eentje met zo’n pennetje en een startmenu, nog net geen Windows 95, maar net zo vervelend. Of hij nog iemand wist van de studie die aan de slag zou kunnen bij Q. Net voordat hij op verzenden wilde klikken dat hij niemand wist: “backspace, baaackspace, backspaaaace. Ja, misschien ikzelf.” Chris was zich namelijk vergeten in te schrijven voor het afstuderen, hij had dus toevallig een aantal maanden weinig tot niets te doen. Hij wilde eigenlijk Woedend! bellen, waar hij eerder stage had gelopen en wat had bijgeklust. Van Q had hij nog nooit gehoord. Maar waarom eigenlijk niet daar proberen? Misschien was dat ook wel leuk. Van Kars mocht hij gelijk langskomen. In de tram vroeg Chris zich nog af of hij niet beter een bloesje had aan kunnen trekken, die twijfel was bij Q gelijk weg. Kars leidde Chris even rond (dat ging snel want het was een wit hok met zes programmeurs: “Hoi” Hooooi) en vroeg of hij koffie wilde (op eigen risico, want Lon had het gezet, en die drinkt zelf geen koffie). Zijn sollicitatiegesprek ging een uur over de Hitchhiker’s Guide to the Galaxy en een beetje over CSS. En hij mocht morgen beginnen. Precies hoe Kars toen uitlegde waar de naam Q42 vandaan komt, zo vertelt Chris het na 10 jaar nog steeds.
En toen bleef ‘ie
De eerste maanden werkte Chris aan de Matrix webapplicatie voor de overheid. In z’n eentje. Want zo ging dat toen nog. Je was projectleider. Én programmeur. Én tester. In één. Voor het afstuderen was hij eigenlijk op zoek naar een grotere corporate partij. Een stemmetje in z’n hoofd vond namelijk dat hij pas mocht zeggen dat dat soort bedrijven stom waren, als hij het echt had geprobeerd. Maar gelukkig won het stemmetje dat zei: “Fuck it, ik blijf bij Q.” Daar is hij nu nog steeds heel blij mee en wij ook! Zijn afstudeerproject was De Wijk Vertelt, de voorloper van Web in de Wijk. Natuurlijk was hij weer projectleider, programmeur én tester, maar nu kon hij gezellig samenwerken met Kars’ vrouw: Gianne Veling, zij deed het ontwerp. Chris was vanaf nu de officiële nummer zeven bij Q. Gezellig!
En hij blijft
Long story short: een vrouw, een huis, twee kinderen, een auto en een motor verder is hij allang operationeel directeur en één van de drie eigenaren van Q. Dat had hij niet gedacht toen hij het die eerste dag met Kars over de Hitchhiker’s Guide had. En al helemaal niet nadat hij zich, notabene in de eerste week, versliep tot half twee ’s middags. Iets met een vastgelopen Windows telefoon. Het was voor Chris een onwaarschijnlijke commerciële move waar hij nog steeds hartstikke trots op is. Wij ook, Chris! Chris is gebleven voor het avontuur. Tien jaar geleden wist niemand waar Q nu zou zijn en dat geldt ook voor de volgende tien jaar. Het is totaal anders dan het hok met zeven man waarin hij begon. Iedere keer gebeuren er nieuwe dingen en dat is spannend. De ups waren er meer en hoger dan de downs. En de downs waren stiekem ook wel tof, omdat we die altijd met z’n allen ook weer oplossen. En dat is waar Q hetzelfde blijft. We zijn inmiddels niet meer met zeven man, maar het voelt nog steeds als dat kleine hechte clubje. Chris maakte Q’s missie z’n eigen, namelijk: een happy place voor nerds creëren. Daar is hij 10 jaar mee bezig geweest en daar is hij nog steeds mee bezig. Thanks, Chris!
Het jubileum
Maar hoe verrassen we Chris? Chris heeft namelijk eigenlijk z’n vinger wel in elk Q-papje. Maar nu moest híj eens in het zonnetje gezet. Rahul mailde Lukas: “Hey, valt het jou ook zo op dat Chris op elke ‘niet meer weg te slaan’-foto precies hetzelfde hoofd heeft?” Goh, dat is eigenlijk wel zo. En de maskers, t-shirts en tompouces waren besteld. Chris schrok zich een hoedje en Rahul was er vanuit Mountain View via Hangouts ook bij. Inclusief masker natuurlijk. Op naar de volgende tien, Chris! Enne is there any tea on this spaceship? Voor bij de tompouces, zegmaar?
Oh en Amsterdam deed ook mee:
