Apiify Everything

Er komt een dag dat alles een API heeft. Alles. Je thermostaat, je koelkast, je auto, dat is allemaal al niet meer verwonderlijk, dat bestaat al. Maar ook je spijkerbroek, je tosti-ijzer, de straat, je kinderen, bomen, de lucht, je hardloopschoenen die zich verwaarloosd voelen omdat je de hele winter liever ging Netflix binge watchen dan hardlopen, je vishengel, alles wordt connected.

Het is niet zozeer dat wij per sé willen dat alles connected wordt. Er zijn immers talloze bezwaren, waaronder ethische. Wij geloven echter dat deze ontwikkeling niet te stoppen is. Maar er zijn goede manieren en redenen om het te doen, en er zijn slechte manieren en redenen. Het is daarom belangrijk om zo snel mogelijk te onderzoeken wat wel werkt en wat niet werkt wanneer je alles van een API voorziet.

Connected Toilets

Onlangs hebben we de toiletten in ons Haagse kantoor connected gemaakt. Dat klinkt vooral ludiek, en zo is het ook begonnen. Maar inmiddels is het meer dan dat.

Ten eerste is het een goede technische oefening. Wat komt er kijken bij het apiify’en van “domme” dingen? Hoe moet dat? Welke sensoren heb je nodig, hoe knoop je die aan een API?

Ten tweede is het interessant om te kijken wat je daar vervolgens mee kunt. In dit geval: hue lampen ophangen waaraan je op afstand kunt zien of het toilet vrij (groen) of bezet (rood) is. Of in Slack (onze interne chat tool) met het commando “/ikmoetnodig” checken of er een toilet beschikbaar is, en zo ja, welke.

Ten derde triggert het leerzame discussies rondom ethische vraagstukken. Want voor sommigen voelt het wel een beetje als schending van privacy. Zeker toen één van de Q’ers een statistiekenoverzicht bouwde, waarop te zien was één van de toiletten om 11.15 uur maar liefst 17 minuten bezet was geweest. Dan gaan plots bij een stuk meer mensen de privacy-haren overeind staan. Terwijl iemand die in de buurt van de toiletten zit voorheen ook al kon zien dat iemand er lang op zat. Sterker nog, diegene ziet ook om wie het gaat, het connected toilettensysteem niet. (“Chris, WTF, hoe lang zat jij wel niet op de plee?” “Soms moet je gewoon even de tijd nemen om te genieten van de simpele dingen in het leven.”)

Of wat dacht je van het idee om een rioolluchtsensor toe te voegen, waarmee het mogelijk wordt om aan te geven dat een toilet dan wel beschikbaar mag zijn, maar dat het aan te bevelen is om misschien even te wachten tot de lucht geklaard is? Technisch gezien erg interessant, en potentieel bijzonder prettig voor de volgende toiletbezoeker na iemand die net even flink een zak tuinaarde heeft zitten openscheuren. Voor de stinkerd in kwestie kan het echter op z’n zachtst gezegd een beetje ongemakkelijk voelen als bij vertrek uit de kleine ruimte de connected hue lamp alarmerend oranje aan het pulseren is.

Connected Elevator

Goede programmeurs zijn lui. (Luie programmeurs niet altijd goed, maar dat terzijde.) Uit dat principe is het idee voor de connected toiletten geboren. (“Ik wil niet op hoeven staan om te kunnen zien dat de toiletten bezet zijn.”) Goede programmeurs zijn echter ook ongeduldig. En daarom wilden we onze lift van een API voorzien. Het is immers zonde om elke dag weer te moeten staan wachten bij de lift tot deze er eindelijk is. Zou het niet fijn zijn om alvast de lift te kunnen oproepen op het moment dat je je spullen gaat pakken en je jas aan gaat doen? Zodat je in één keer door kunt lopen.

Nou hadden we toevallig nog een programmeerbare robotarm liggen, een restant van w00tcamp. Gisteren was het Passietijd, dus we gingen aan de slag: robotarm ophangen, API bouwen, koppelen aan Slack, en klaar is Kees.

Er zijn nog geen (ethische) discussies losgebarsten. We wachten in spanning af. Oh, wachten hoeft niet meer. Want dat hebben we weggeautomatiseerd. Met die robotarm. En die API. Snappie? Slechte grap. Sorry. Ik dwaal af.

Ideeën

Voorlopig zijn we nog niet klaar. We hebben nog 1001 ideeën. Zoals een connected koffiemachine, gelukzalig zuchtende deuren (als eerbetoon aan Douglas Adams, die in de jaren zestig al claimde dat apparaten beter werken wanneer ze zo geprogrammeerd zijn dat ze het intens prettig vinden om hun functie uit te kunnen voeren voor je), een geautomatiseerde persoonlijke begroeting bij entree, automatisch jouw favoriete muziek in de Sonos-mix terughoren op het kantoor waar je die dag bent, een connected inter-office fysiek schaakspel, bij een te hoge binnentemperatuur de ventilatoren automatisch aan laten gaan, een robotstofzuiger die direct na de lunch aan de slag gaat maar niet als het alarm aan staat, een connected jukebox, een video call robot op wielen of als drone (a.k.a. Virtual Rahul Presence Device, inclusief lang haar), enzovoort, enzovoort.

Wat leven we toch in een heerlijke tijd. Niet alleen omdat het leuk is om je in de toekomst te wanen, en om dit soort dingen te bouwen. Juist ook omdat we die toekomst kunnen vormen, omdat we samen kunnen ontdekken wat wel goed is om te doen en wat niet. En omdat het retegrappig is om de plees een IP-adres te geven. Vinden wij dan. Nerd-humor.

Wat vind jij? Wat wil jij van een API voorzien? Wat absoluut niet? Laat het weten in de reacties op ons blog, of op Facebook of Twitter.