De ‘geheime’ saus van Primephonic
Klassieke muziek van de ondergang redden doe je niet zo maar. Q’er Laurens licht een tipje van de sluier op…
Q’er Laurens over het datamodel van de klassieke-muziekdienst
Klassieke muziek van de ondergang redden. Met die stip op de horizon bouwen we op dit moment aan de app en webplayer van de Nederlands-Amerikaanse start-up Primephonic.
Grootste uitdaging daarbij is de ordening van klassieke muziek. Waar in popmuziek hooguit drie parameters gebruikt worden (album, song, artiest), zijn dat er in klassieke muziek veel meer. Daar heb je te maken met een componist, het werk en de eventuele bijnaam ervan, toonsoort, dirigent, orkest, solist, koor, enzovoorts. Plus platenmaatschappijen die hun eigen ordening en schrijfwijze hanteren. Zie dan maar eens een app te maken die niet aanvoelt als het doorbladeren van honderden spreadsheets…
Om die complexe structuur te vertalen naar een gebruiksvriendelijke app hebben we daarom veel aandacht besteed aan het achterliggende datamodel. Q’er Laurens, vanaf het eerste begin betrokken bij de ontwikkeling van Primephonic, vertelt in het interview hierboven over het verschil tussen popmuziek en klassieke muziek, de complexiteit van die laatste, het koppelen van werken aan componisten en hoe deze factoren de app en webplayer beïnvloed hebben. Juist door z’n datamodel kan Primephonic zich onderscheiden van Spotify. Zoals de CEO van Primephonic, Thomas Steffens, het formuleerde:
Betere zoekresultaten, hogere geluidskwaliteit, meer achtergrondinformatie, eerlijker royaltymodel, unieke metadata.
Primephonic begrijpt dus dat het bij Tchaikovsky, Čajkovskij, Chaikovskii, Chaykovsky en Tschaikowski om dezelfde componist gaat én maakt het mogelijk om 33 verschillende versies van Mahlers Derde symfonie achter elkaar te beluisteren. Zelfs Rutte vindt dat tof!
Meer weten over de geheime saus van de Primephonic-app? Lees Laurens' blogpost over de Server Driven UI-aanpak of neem even contact op met hem: laurens@q42.nl!