De iPad Mini en Microsoft Surface bij Q42

De iPad Mini en Microsoft Surface bij Q42

Als aasgieren stonden we om de lucky bastards die ze in handen hadden: de nieuwste speeltjes van Microsoft en Apple. Het deed me persoonlijk denken aan de koninginnedag direct na de lancering van de iPad. In Amsterdam zat een gast op een kleedje met een bordje “iPad aanraken 1 euro”. En hij liep binnen. Kwestie van een gezonde Hollandse handelsgeest.

Bij Q zorgen we dat we de nieuwste speeltjes in huis hebben, een beetje voor de fun maar met name omdat we er zeker mee te maken krijgen voor de apps en sites die we maken. De hoeveelheid tablets en telefoons die rondslingeren binnen de teams om op te testen is enorm, en bij deze dus aangevuld met de iPad Mini en Surface. Hier onze indruk.

De Microsoft Surface

Die eerste indruk zegt veel, en als je de iPad Mini vasthoudt alvorens de Surface (RT) dan is dat een beetje een valse start want dan denk je wel even “Jemig wat een baksteen die Surface”. Maar we doen geen vergelijking, dus we kijken even individueel naar hoe de devices op ons overkomen en wat we ervan verwachten.

Okee hij is wat zwaar in vergelijking met andere tablets, maar Microsoft richt zich op een soort nieuwe markt tussen PC’s en tablets in. Het idee dat je een beetje een laptop in handen hebt doet ons het overgewicht wel gedogen.

De Surface die wij kregen van Microsoft heeft een Touch keyboard welke in tegenstelling tot het Type toetsenbord niet in fysieke kliks kan voorzien maar toch best aardig de toetsen voelbaar maakt door een minimaal oppervlakteverschil tussen toets en bord.

Het typen ermee vergt enige gewenning want bij de eerste tests die we deden moesten we nog aardig wat corrigeren, maar dat hadden we ook bij de compacte vorm van de eerste kleine Apple Wireless Keyboards. De muisbesturing is best strak. Elke touch en beweging die je doet op het mousepad-gedeelte wordt geregistreerd en dat maakt de toetsenbord/muis-invoer best fijn.

Grappig dan toch hoe gemakkelijk je een touch-enabled scherm voor lief neemt, want je bent eerder geneigd om (in laptop-stand) via touch te werken dan via het toetsenbord.

De metro GUI werkt super responsive en heel prettig. Vanuit elke applicatie terug naar het Start-scherm met 1 druk op de Windows toets is voldoende, en dat gaat heel snappy. Wel valt op dat touch niet altijd lekker werkt om vanuit elke (Metro) app lekker terug te gaan naar dat Start scherm. Dat komt soms omdat de app nog iets doet en niet reageert op touches, of omdat de 1-vinger-swipe van boven naar beneden maar halfjes werkt.

Docken van apps en switchen ertussen via Touch gaat prima. De apps die je er nu bij krijgt zijn de Surface-varianten van Microsoft Office en dat maakt de eerste ervaring een heel stuk minder. Deze apps voelen zeker niet af, en ja we weten dat dit nog een soort preview versie is en dat de final versies binnenkort te downloaden zijn maar het komt wel erg knullig over. Een muiscursor die verdwijnt, dialoogjes met 2 radiobuttons waar niet op de touchen valt maar wel via toetsenbord te besturen is, the list goes on.

Ook Windows Explorer neemt alle schijn weg van een nieuwe gadget te gebruiken: je ziet de explorer worden opgebouwd, icoontjes moeten inladen, het voelt wat traag aan (niet heel erg, maar toch) en er valt erg mee te leven maar het zou prettiger zijn als een core onderdeel als Explorer een overhaul zou krijgen opdat het beter aansluit bij de Metro-feel in zn totaal.

Internet Explorer is versie 10 en dan heb je best wat horsepower onder je zadel. De sites die we bezochten werken direct als een zonnetje, zoals natuurlijk onze eigen vernieuwde q42.nl maar ook het Rijksmuseum. Note-to-self; swipen in IE10 tussen beelden moeten we wel even inbouwen, jammer dat dat niet kan nu.

De Surface laat een goede indruk achter op alle fronten behalve het hybride Windows gedeelte wat aandoet als Vista; een soort tussenstadium waar we even doorheen moeten. De tijd zal leren of de Metro/RT/Apps/Hoe-heet-het-ook-alweer-officieel gaan prevaleren boven oude Windows apps of dat we met 2 smaken Surface moeten leren leven.

We zijn nog wel benieuwd naar hoe de “echte” Surface (die niet alleen Apps kan draaien) ons gaat bevallen, met een Type-keyboard erbij ipv een Touch versie. Antwoord op de vraag of dat een Windows laptop vervanger is moeten we dus nog even uitstellen, maar de Surface lijkt wel de start te zijn van een terechte Microsoft comeback. Eentje die we zeker gaan merken in het werk wat we doen en hoe we het doen.

Dan de iPad Mini.

Echt een lekker klein boekje voor in je tas. Het valt direct op dat de metalen magneetstrip op de smartcover is vervangen door nepleer, en enerzijds voorkomt dat de bekende krassen maar nu hangt de cover wel wat slapjes aan de Mini vast. Ach, wat zeuren we. Knap dat de smartcover uberhaupt werkt met 1 vouw minder en dus een behoorlijk andere constructie.

De Mini is super licht en in 1 hand vast te houden, hoewel je geen mietjeshandjes moet hebben want dan passen je vingers er echt niet omheen ;) Gelukkig verrichten wij mannen hier noeste arbeid en hebben daardoor echte werkershanden als een tomatenteler en is het vasthouden van de Mini een eitje.

Het is in alle opzichten een kleine iPad 2. Alles werkt zoals je verwacht, er is niks bijzonders behalve het formaat en ja dat formaat is een stuk prettiger om Flipboard of een iBook te lezen. Typen gaan prima, performance is naar verwachting oke, en ondanks de hogere ppi (de iPad Mini is kleiner maar heeft dezelfde resolutie van 1024 x 768 als een iPad 2, dus heb je meer pixels per inch) is er een duidelijke stap terug qua beeldbeleving als je een retina iPad 3 of iPhone 4, 4S of 5 gewend bent.

Wat ons direct opvalt als techneuten is dat ook een browser geen onderscheid kan maken tussen de Mini en de iPad 2. Safari zegt exact hetzelfde apparaat te zijn, wat op zich vervelend is omdat je voor een fysiek kleiner scherm echt wel aanpassingen wilt kunnen maken, bijvoorbeeld om de grootte van een virtueel gamepad aan te passen om een spel beter te kunnen besturen.

We hoeven weinig (lees: geen) werk te verrichten om sites of apps te laten werken op de iPad Mini dus dat is wel een voorrecht en een win-win(-win) situatie voor Apple, haar gebruikers en ontwikkelaars zoals wij. We durven zelfs wel de verwachting uit te spreken dat de iPad Mini een serieuze kans heeft zijn grote broer voorbij te gaan streven qua verkopen binnen een jaar of wat.

Grappig om te bedenken dat de enige wens is om de Mini voorzien te krijgen van een retina display, en dat zal ook zeker de eerste fysieke upgrade zijn die we volgend jaar gaan zien.

Zo, genoeg getypt. Nu weer spelen met die apparaten. Werken heet dat hier.