Een nieuwe rol als directeur van Q42

Hoe ik verliefd raakte op een club met tachtig engineers

Stef Brooijmans en Wietske Rodenhuis met op de achtergrond een groen neonlogo van Q42.

Vijf jaar geleden werd ik hartstikke verliefd op Q42. De bedrijfscultuur, de vakidioten, de warmte, de bizarre hobby's van iedereen, het fijne samenwerken met klanten, de wil om steeds te blijven leren en de supertoffe producten die we maken. Het is een plek om te koesteren. En dat is precies wat ik de komende jaren ga doen. Want ik mag, met ongelooflijk veel trots, vertellen dat ik het stokje van Stef heb mogen overnemen als directeur van Q.

Als je me tijdens mijn studie had verteld, dat ik ooit directeur bij een softwarebedrijf zou worden, had ik je niet geloofd. Ik ben opgeleid als industrieel ontwerper en was er van overtuigd dat ik na mijn studie 'gewoon' ging ontwerpen. Strategie leek iets voor de verre toekomst.

Maar al in mijn eerste baan in Tokyo bij GK Design bleek dat ik echt véél enthousiaster werd van productstrategie dan van het daadwerkelijke ontwerp. Waarom maken we dit eigenlijk? Hoe gaat het onze klant helpen? Hoe past het in de portfolio? Is dit waarop ze nu keihard moeten inzetten of is er iets anders? Allemaal vragen die je als jongste ontwerper in een Japans bureau eigenlijk helemaal niet mag stellen. Aangezien ik nooit een klant sprak, kon ik ze sowieso niet stellen. 😉 Maar ik bedacht me toen wel, dat product management véél meer mijn ding is.

Ik werd product manager bij Philips en belandde in het walhalla van de elektronica. Vanuit Hong Kong pendelde ik naar de fabrieken en engineeringafdelingen in Shenzen en naar de softwarehuizen in Taipei. Ik maakte MP3-spelers in de hele korte tijd dat dat een ding was. Ik leerde waanzinnig snel producten maken: van idee tot tienduizenden producten van de lopende band duurde bij ons een maand of vier à vijf. Omdat componenten als batterijen, chips en displays zich razendsnel ontwikkelden - we vergeleken solid state memory wel met vis: binnen een paar dagen kon het in waarde halveren - lanceerden we tientallen producten per jaar. We bedienden een wereldwijde markt en waren vooral succesvol in de gebieden waar Apple dat niet was: China en Zuid-Amerika bijvoorbeeld.

Maar er was iets vreemds aan de hand. Bij Philips had het altijd gedraaid om het fysieke product. Dat was wat mensen kochten. Maar nu opeens kregen we honderden producten terug. Voor veel mensen bleek het veel te ingewikkeld om hun muziek te digitaliseren en vervolgens op een speler te zetten. Om te winnen in deze markt moest je niet alleen goede elektronica leveren maar óók een rimpelloze ervaring daaromheen. Philips bleek geen partij voor Apple: met hun softwareroots snapten zij zoveel beter dat het ging om het ecosysteem en niet alleen maar om de speler.

Later maakte ik nog een keer zo'n overgang van analoog naar digitaal mee. Dit keer bij Philips Lighting. Ook hier gold: het product was opeens zoveel meer. Niet het peertje of de TL-buis maar het lichtsysteem en de bediening werden cruciaal voor de user experience. Kijk maar naar Philips Hue. Mijn fascinatie voor de ontwikkeling van digitale producten was geboren.

Ik verdiepte me in agile en werd gegrepen. Het gras was zo enorm veel groener aan de software kant: de enorm snelle go-to-market, dat je weet hoe je product gebruikt wordt, het feit dat je een MVP kunt lanceren en dan later upgraden. Zoveel mogelijkheden. Zoveel flexibiliteit.

Dat de rol van product manager - of product owner - in software veel moeilijker is dan in hardware, ondervond ik al snel. Softwareteams zijn vaak heel toegewijd en maken enorm veel meters. Er zitten geen natuurlijke wachtmomenten in het proces zoals bij hardware. Maar er is wel systeemafhankelijkheid, legacy en backward compatibility, et cetera. Je moet verdomd goed weten waar je heen wilt, wat je gebruikers belangrijk vinden en je moet niet bang zijn om snel beslissingen te nemen. Laat je een softwareteam te veel alle kanten op rennen, dan verbrand je heel veel budget met weinig resultaat.

Ik besloot de sprong te wagen en belandde bij Q42. Ik moest bizar veel leren. Het is nogal intimiderend om tussen tachtig ultraslimme engineers te zitten, als je zelf geen regel code schrijft... Maar gelukkig had ik ook wat te brengen: productvisie. Bovendien kon ik me goed verplaatsen in de rol van product owner of head of product bij onze klanten. Ik had immers jarenlang met stakeholders overlegd en keuzes in productportfolio’s gemaakt. Ik ken het spel van geven en nemen dat daar bij hoort en vind het ook superleuk. Zo kon ik aan de ene kant productowners helpen met het het uitzetten van duidelijke lijnen en aan de andere kant de Q42-ontwikkelteams het klantperspectief en de zakelijke belangen en omgeving schetsen.

De laatste jaren zijn we als Q ook steeds meer opgeschoven van technisch internetbureau naar de digitale productstudio die we nu zijn. Het liefst bouwen we samen met de klant een product van scratch. Het is heel uitdagend om te bedenken wat een product moet doen, voor wie, en het dan te realiseren op een manier die past bij waar het bedrijf op dat moment staat. Van kleine lichte prototypes om de markt te testen tot supersolide apps of websites of backends die tot in de puntjes uitgewerkt zijn en door miljoenen mensen gebruikt worden. Vaak zijn wij het productteam en leveren we niet alleen het product maar ook de technische kennis om belangrijke product- en platformbeslissingen te nemen. We denken actief mee en zijn er trots op dat we nooit klakkeloos bouwen wat wordt gevraagd maar altijd kritisch meedenken of de vraag echt klopt of nog scherper gesteld kan worden. Dat levert ons een reputatie op van eigenwijze nerds - en dat zijn we graag! 😁

Het is supertof om juist nu één van de directeuren van Q42 te worden. Eind vorig jaar bundelden we, samen met design agency Fabrique, onze krachten met het Zweedse ARC Arise Consulting. In tussentijd is Stef zich steeds meer gaan focussen op de verdere groei van deze bureaugroep in Nederland. Hij heeft daarom bij Q plaatsgenomen op de achterbank, met Chris en Jasper naast mij op de voorbank. Het bestuur van Q is nu dus een soort Fiat Multipla. 😉

Zoals Chris al schreef: ARC betekent een volgend hoofdstuk in het grote avonturenboek van Q42. Ik heb ontzettend veel zin om in mijn nieuwe rol aan dit avontuur mee te schrijven!


Wil je meer weten over mijn nieuwe rol of ben je nieuwsgierig hoe ik tegen digitale productontwikkeling aankijk? Stuur me gerust een berichtje: wietske@q42.nl.